Na de zomer in 2007

plaatste Tom van Ooijen een oproep in De Hoekse Krant om te kijken of er in Hoek van Holland geïnteresseerden waren die mee wilden doen met het beginnen van een toneelvereniging. Hoek van Holland kende al jaren geen toneelvereniging meer.

 

In wijkgebouw De Hoekstee kwamen destijds een stuk of zeven geïnteresseerden, waar uiteindelijk Tom van Ooijen, Yvonne Pigge, Diana Kruithof, Annelotte Elias, Petra Snijders en Daniëlle Gregoire echt overbleven. Manuel Diez was niet aanwezig maar had wel aangegeven dat hij als regisseur zou willen optreden, iets dat dankbaar geaccepteerd werd. Als naam werd gekozen voor HoCaTo, oftewel het Hoeks Cabaret- en Toneelgezelschap.

Petra Snijders had binding met de speeltuinvereniging en daar werd het eerste jaar dan ook in het onderkomen gerepeteerd. De groep groeide in eerste instantie uit tot 12 personen, maar een maand voor de voorstelling  haakte een deel af en moest de voorstelling met vijf personen gespeeld worden.  Het betekende extra rollen instuderen, maar het ging prima.

​

Het beviel ook het management van wijkgebouw De Hoekstee zo goed dat zij HoCaTo omarmde en gelegenheid bood wekelijks in het gebouw te repeteren. Ook de jaarlijkse uitvoeringen werden in het wijkgebouw gedaan.

 

2008

De eerste echte Hoekse toneelvoorstelling, Sketches uit het leven van... in 2008, geschreven door Manuel Diez, werd in de Hoekstee een doorslaand succes. Sketches met Wilders, Engelse vertaling, ik drink niet meer, restaurantscène, bibliothecaris en ga zo maar door bleek het publiek goed aan te spreken. Ook de korte gastrol van Bob Tukker, de vroegere melkboer, werd bijzonder gewaardeerd.  Een bomvolle zaal gaf na afloop een minuten durende ovatie en de acteurs hadden de adrenaline door het lijf gieren. Tot diep in de nacht werd er gemaild, mobiele telefoons hadden we nog niet.

 

In 2009

sloten Martijn van den Broek en Willemke Pikets zich bij de vereniging aan. Dit keer werd een toneelstuk ingestudeerd: Moordweekend, een stuk dat onder leiding van Manuel heel hilarisch werd gebracht. Inhoud was een aantal cursisten op een yogaboerderij, waarbij één van de cursisten op mysterieuze wijze verdwijnt. Duidelijk werd dat HoCaTo echt altijd over de top moest spelen, soms tot het vulgaire aan toe, want dat bleek aan te slaan bij het publiek.

 

2010

Ook in 2010 werd gekozen voor een toneelstuk: Verborgen talent. Een stuk over een clownsfamilie en een nazaat van Atilla de Hun: Natalia Stroganova. Het leidde tot de meest bizarre situaties, door regisseur Manuel Diez flink over de top getrokken. Ook nu weer een succes.

 

2011

In 2011 breidde HoCaTo weer uit. Chantal van der Poel, Ruud de Groote en Astrid van de Kruijk traden toe tot de groep acteurs. In dat jaar werd weer een voorstelling met sketches gebracht: Maar niet bij ons op de stoep. In de voorstelling, wederom geschreven door Manuel Diez, onder meer een sketch over de strandrellen Een eerste persiflage op Wil Meershoek van Albert Heijn, in de rijdende rechter schitterend neergezet door Martijn van den Broek, bracht het publiek de tranen in de ogen, net als de hilarische massage van Yvonne van den Burg. Of wat te denken van de onthoofde toenmalige deelraadsvoorzitter Paddy Roomer.

 

2012

In 2012 volgde Giftig en Gretig, een toneelstuk over een overleden tante waarbij natuurlijk de erfenis een belangrijke rol speelde en de nodige misstanden de revue passeerden. Het moment dat de foto van tante naar beneden viel was voorspelbaar maar werd door het publiek heerlijk ontvangen.

 

2013

Fokin Shokkin in 2013 bracht weer sketches van allerlei zaken.  Een heuse trouwerij, een vervolg op de rijdende rechter bij Albert Heijn, de Bruna sketch en het onvergetelijke eendenbek momentje met gastspeler doktersassistente Yvonne Gardenier het werd weer een doorslaand succes. Ook Luca Diez had een gastrol.

 

In dat jaar hielp HoCaTo ook Muziekvereniging Rotterdam aan Zee bij het voorjaarsconcert, dat een Franse tint had. De spelers heetten als echte Fransozen het publiek met stokbrood, kaas en wijn welkom.  

 

In 2014

werd besloten het Toneelstuk Moordweekend te herhalen, mede omdat ondertussen Ruud en Astrid afscheid hadden genomen van HoCaTo en er geen vervangers gevonden waren.

​

Ook dit jaar werd RAZ weer ondersteund bij het voorjaarsconcert. Terwijl de concertband schitterende nummers als The Godfather Walz, Disney Medley, Out of Africa, Hollywood Milestones, Bella's Lullaby, Pirates of The Caribbean en America uit West Site Story speelde werden de beelden door HoCaTo met onder meer Mini en Mickey Mouse, Don Corleone, Assepoester, de Zeven Dwergen, Gepetto en Pinokkio,  Jack Sparrow, Vampieren, een kleine dinosaurus en danseressen tot leven gewekt.

 

2015

bracht wederom sketches. Ook weer spannend voor HoCaTo want Manuel Diez had afscheid genomen als regisseur en dus werd zelf geregisseerd, maar de stukken waren ook nog eens door de leden zelf geschreven. In de voorstelling Selfie werd onder meer in gegaan op de onpersoonlijkheid van mensen die in een restaurant constant facebook zitten te checken.  Maar ook de Haka van rugbyclub The Hookers, de vakantieperikelen op de camping, het Weight Watchers programma, de zwemlessen, met gast Gerrit Neuman. Ook het heftige De Scheiding, een serieuze sketch, liet zien dat HoCaTo veel in huis heeft.

 

2016:

Ook nu weer werd RAZ ondersteund, ditmaal traden de acteurs op als hippies vanwege het thema Flower Power. Het werd een vrije rol die weer prima liep.

 

Daarnaast werd later dat jaar HoCaTo in beweging gebracht, zonder Chantal, die inmiddels verhuisd was.  Al met de eerste sketch zat de sfeer er goed in toen Diana bij Hoek van Holland in  beweging het publiek mee liet doen met de ochtendgymnastiek. Iets dat ook massaal gebeurde.

Dertien sketches en een lied werden gebracht, alles van deze tijd. 

Bezorgd, waar de tijdsdruk binnen de zorg op de korrel werd genomen. Niet bij Mij, met het vluchtelingenprobleem als een ver van mijn bed gebeuren als serieus stuk.

De Coupé: over hoe het er in een stilte-coupé niet aan toe hoort te gaan;

Hoeks Made Market: van schoenen tot de kleine teen, van een anuslapje tot de korfslak. Het poepverhaal over wat een toiletjuffrouw allemaal meemaakt en bedenkt;

De Uitvaart: een totaal mislukte begrafenis die voor één persoon toch een prettig einde kende. Ook na de pauze ging het door. Rastaman die vijf mensen uit het publiek onder hypnose bracht en de gekste dingen liet doen.

Camping Life: een herkenbaar gebeuren van een echtpaar dat de grootste problemen heeft de tent op te zetten.

Geheugenverlies over een echtpaar waar de man even de verjaardag van zijn schoonmoeder vergeten was en de vrouw subtiel wraakt neemt. De Stemming: gebaseerd op Holland Got Talent: drie juryleden die op zoek zijn  naar de nieuwe K3 wat ontaardt in een fikse knokpartij tussen de drie dames.

Medium: hoe je bedonderd en op kosten gejaagd kunt worden als je per ongeluk een verkeerd nummer draait en blijkt dat je facebookaccount voor iedereen zichtbaar is.

Het buddielied: een gevoelig lied op de wijs van Mag ik dan bij Jou van Claudia de Breij, waarmee na de lach ook de traan werd gebracht. afgesloten werd met In zak en as, waar de Sint toch wel heel gedeprimeerd bleek over de Zwarte Pieten discussie. Kortom een voorstelling met veel verschillen, maar voor ieder wat wils. Het leverde HoCaTo een staande ovatie op en dus een geslaagde voorstelling

 

HoCaTo herhaalde deze voorstelling in 2017, het jaar dat de vereniging tien jaar bestond.

 

Later in het jaar werd HoCaTo 10 jaar, Shit Happens, gebracht. Dit keer vijf korte toneelstukken wederom door de leden zelf geschreven. Een knotsgekke soldaat die een psychiater blijkt te zijn, je schoonouders op bezoek die drugssmokkelaars blijken. Een kinderfeestje met wel heel rare artiesten, een sketch over het op dat moment o zo actuele natuurbegraven in de Bonnen, Tuinder zoekt vrouw, het liep ook dat jaar weer prima.

 

Voor 2018 staat weer eens een toneelstuk op het programma: Geen Zorg(en) een toneelstuk over een man die niet meer wil praten omdat hij in even verzorgingstehuis is geplaatst en een veroordeelde als verzorger krijgt. Met daarbij knotsgekke buurvrouw, rare dokters en hoofdverpleegkundige en een  heerlijke zuster, belooft het weer lachen te worden. HoCaTo heeft twee gastspelers uit Vlaardingen: Astrid en Rolf de Winter en ook Chantal van der Poel doet speciaal voor deze voorstelling weer een keer mee.

Voor het overige is het afwachten, Eind 2017 deed de gemeente de exploitatie van de Hoekstee over aan Vitis Welzijn en Humanitas. Inmiddels is het gebouw verbouwd en zal de Stadswinkel haar intrek in een deel van het gebouw gaan nemen. De theaterzaal is er nog, maar het zal mede van de kosten afhangen of een kleine vereniging als HoCaTo het nog kan opbrengen.